Vraagwoorden

Het onderstaande verhaal verschijnt bij gelegenheid van de publicatie van de Qomic cards "Question words". Het verhaal zelf is een vervolg op het hoofdstuk "Q'tjes" uit het boek Oehoe. Het is echter niet in dit boek opgenomen. Q'tjes kunt u lezen op het weblog "Oehoe" en uiteraard in het boek zelf.

---

Buiten vliegen de vogeltjes af en aan. De een nog op zoek naar bouwmateriaal voor een nieuwe behuizing, een ander al met voer voor hun hongerige kroost. Het voorjaar start een nieuwe cyclus op. Bomen en struiken maken het blad aan dat ik straks, als het zijn functie heeft gehad, weer op mag ruimen.

Ik heb gisteren de case ‘blad rapen’ beschreven. Het illustreert prachtig een aantal elementen van samenwerken buiten de voor de hand liggende, vaak kunstmatige en met geleerdheid versluierde context van een bedrijfssituatie. Het spel buiten bestuderend bedenk ik dat ik het ook over die vogeltjes zou kunnen hebben. Die werken ook samen volgens dezelfde principes. Hun samenwerking overschrijdt zelfs de grens van de soort. De waarschuwende kreet van een willekeurig gevleugeld individu dat de poes van de buurman naderbij ziet sluipen, wordt begrepen door al zijn gevederde vrienden en vijanden. In de natuur werkt alles samen. Het is een voorwaarde om er deel van uit te mogen maken! En tegelijkertijd is de natuur één grote competitie. En die moet gewonnen worden om er deel van uit te blijven maken! Fascinerend hoe competitie ervoor zorgt dat alles bij elkaar blijft passen. Natuurlijk evenwicht dat nooit een evenwicht is en daardoor zichzelf in stand houdt. Een zelf regulerend systeem zonder overhead! Daar kunnen wij nog veel van leren! Indien we dat willen …..

Hoe arrogant moet je zijn om te veronderstellen dat je dit complexe proces kunt regisseren of betere  beheersprincipes kunt ontwikkelen dan waar de natuur gedurende miljarden jaren toe heeft geleid? Wie is zo verwaand te denken dat mensen met hun kwetsbare behoefte aan lucht, licht, voedsel, warmte en water boven dit systeem en zijn principes zijn geplaatst? Denkvermogen heeft ons geen meester van het systeem gemaakt, maar slechts geholpen om binnen het systeem de competitie aan te gaan. Dat we nu nog moeten gaan begrijpen dat het tegelijkertijd noodzakelijk is binnen het systeem samen te werken bewijst hoe gelimiteerd dat intellect van ons is. Of is het juister om te stellen dat we het slechts zeer eenzijdig benutten? 

Och, wat we ook doen, het zal best allemaal bij elkaar blijven passen. Dat is het grondbeginsel van het systeem waarmee het zich door de tijden heen heeft gehandhaafd. Maar daarmee is niet gezegd dat het de mens ook zal passen! De natuur als systeem kan heel goed zonder de mens. Om de natuur als systeem maak ik mij daarom geen zorgen. Dat is ‘bigger than all of us’. Maar over de mensen en al die levensvormen die we meenemen in ons graf .……………. 

Natuurlijke principes. Ik wil ze wel leren kennen uit overtuiging dat ik geen betere kan verzinnen. Eerdere gedachte-experimenten hebben mij op het spoor gezet van de natuurlijke functie van taal en die van vraagwoorden in het bijzonder. Garfunkel heeft mij voor een beter inzicht daarin verwezen naar de krant die normaal gesproken mijn nieuwsgierigheid bevredigt naar de toestand van gisteren, wat misschien iets zegt over die van vandaag of morgen.. Kan het voor mij liggende ochtendblad ook nog iets betekenen voor mijn veel fundamentelere weetgierigheid?

Indien ik de krant nu niet lees maar naar zijn functie kijk …. mij niet richt op de inhoud maar op de structuur ….. verandert dan een nieuwsblad in een wéétblad? Ligt hier voor me uitgespreid niet alleen een overzicht van gebeurtenissen maar ook een matrijs voor informatieoverdracht over mijn omgeving en de dynamiek daarin? Een zeer populaire  matrijs nog wel, met een enorme staat van dienst? Is een krant een waardevol ding?

Ik loop meteen tegen een fenomeen aan waarvan ik weet dat het een eeuwenoud filosofisch strijdpunt is: Het onderscheid tussen universalia, de algemene of universele “dingen” zoals je ze in een woordenboek vindt, en individuen, het bijzondere, de specifieke dingen zoals je in werkelijkheid kunt onderscheiden. In deze case: Het object “krant” in algemene zin of “deze krant” die hier voor me ligt.

De krant als abstractie, niet in ruimte of tijd geplaatst behalve dan dat ik “hier en nu” daarover zit na te denken, is voor mij een mentaal object met bepaalde kenmerken. Wat nog ‘krant’ of misschien toch beter ‘tijdschrift’ of zelfs ‘magazine’ genoemd kan worden is vaag. Het zijn allemaal bladen die elkaar zowel in vorm, inhoud als verschijningsfrequentie kunnen overlappen. Bij het benoemen van het ding ‘……..blad’ is het blijkbaar belangrijk wat de maker er zelf van vindt.

Maar met het benoemen ervan schept hij wel een bepaald verwachtingspatroon waar zijn product op afgerekend wordt. In dat opzicht is een krant geen tijdschrift en een tijdschrift geen magazine ook al zouden, afgezien van de positionerende benaming, alle overige kenmerken hetzelfde zijn! Een curieuze vorm van subjectivisme.

Ook zeer subjectief zijn de eisen die ik aan een krant stel om hem te kunnen kwalificeren als “goed”. Die wijken blijkbaar sterk af van wat anderen ervan verwachten en dat is maar goed ook, want anders had er maar één krant bestaansrecht binnen een bepaalde prijsklasse.

Mijn eisen zijn grotendeels functioneel van aard, het gaat mij om de breedte en de diepte van de inhoud, met als primaire doelstelling mijn “visie op de wereld” op peil te houden door een grote hoeveelheid inkijkjes. Het is toch vooral van buiten naar binnen kijken waar die journalisten ons mee bedienen. Hier en daar aangevuld met wat een insider aangaande het te behandelen item kwijt wil.

Daarnaast vind ik dat de ene krant zich prettiger laat lezen dan de ander. Dat heeft te maken met formaat, lettertype en opmaak, maar vooral ook met gewenning. Zo vindt een Engelsman het in Nederland gebruikelijke formaat maar niets en wordt het engelse of fransje krantje hier weer moeilijk geaccepteerd. 

Dit zijn allemaal vertalingen van subjectieve waarden, die als eisen omgeslagen worden naar het specifieke singuliere ding dat gepubliceerd wordt onder het universele begrip “krant”.

Neem ik nu “de krant” die voor mij op tafel ligt, dan kan ik daar veel meer kenmerken van onderscheiden en aan toekennen dat aan het begrip “krant”. Die kenmerken zijn bovendien specifieker en zekerder en hebben dan ook rechtstreeks verband met iets dat bestaat in mijn omgeving.

Anderzijds heeft ‘krant’ als universeel begrip mogelijke kenmerken, die ik in míjn krant van vandaag niet terugvind. Zo kan een krant inspireren of emotioneren door een mooie reportage, een meesterlijke column of een buitengewoon humoristische prent. Ik geef toe dat het een zeldzaamheid is. Daarom ben ik ook niet echt teleurgesteld dat die van vandaag dit niet waar kan maken. Dat heeft geen aanpassing van mijn opvatting van het begrip krant tot gevolg, maar is wel een nadere kwalificatie van déze krant.

Ik betrap mezelf er op dat ik het uitermate boeiend vind om op deze manier zo’n stom ding als een krant te beschouwen. Het heeft iets van de verwondering bij een kind dat iets voor de eerste keer ziet. Ik heb ook nog nooit de moeite genomen om eens te lezen wat zo’n krant nu eigenlijk kost terwijl dat toch een vast bestanddeel is. Potverdorie! Dat is toch aanzienlijk meer dan het kwartje dat je vroeger in de bus diende te deponeren. Op jaarbasis is het een klein vermogen. Is deze krant dat offer nog wel waard? Er zijn zoveel andere en misschien wel meer efficiënte methoden om in mijn informatiebehoefte te voorzien.

Het duurt even voor ik aan mezelf toegeef dat ik míjn krant ’s morgens niet wil missen. Niet om wat er in staat of omdat het zo’n mooi ding is, maar omdat het een vast onderdeel is van een ritueel waar ik aan hang. Ik betaal voor de sfeer en de wijze waarop een krant nieuws en verstrooiing brengt. En dat maar liefst minstens een half uur per dag! Op die manier bekeken is dat abonnementsgeld een schijntje vergeleken bij wat ik moet offeren voor sommige andere dingen die veel minder genoegen of nut schenken! Oké, we blijven nog even abonnee.

Maar wat krijg ik dan iedere dag in de bus? Het belangrijkste kenmerk van een krant is dat daarin actuele gebeurtenissen en, in beperkte mate, de achtergronden daarvan beschreven worden. Daarbij ligt het accent op wat gebeurd is, maar toch is er ook ruime aandacht voor wat ons te wachten staat. Dat laatste is overigens van een heel ander karakter dan het eerste. Bizarre zaken weten we blijkbaar altijd pas achteraf.

Qua structuur van de berichtgeving maakt dat niet veel uit: Het wie, wat, hoe, waar, wanneer, enzovoorts is evident in ieder artikel én advertentie aanwezig. Dat blijkt een geëigende manier om gebeurtenissen te beschrijven. Dat is waarschijnlijk zo omdat dit past bij de wijze waarop mijn mentale schema’s, de subjectieve concepten,  opgebouwd zijn en aangevuld worden.

Ieder bericht valt uiteen in een aanvulling van mijn perceptie van een gebeurtenis als universeel object én die van de door die gebeurtenis aangedane individuele singuliere objecten. Zo heb ik een moeilijk te vergeten algemeen beeld over auto-ongelukken dat telkens weer bijgesteld wordt. Maar op zijn minst voor even, heb ik ook een beeld van zowel het auto-ongeluk waarbij een 23-jarige Arnhemse omkwam als van de 23-jarige Arnhemse die om het leven kwam. Het is vervolgens afhankelijk van mijn betrokkenheid in hoeverre ik dit alles en de onderlinge relaties zal onthouden. Dat is een onwillekeurig proces, waar ik niet veel invloed op uit blijk te kunnen oefenen.

Er moet een heel dringende reden zijn om de automatische piloot van mijn perceptie uit te schakelen. Ik betwijfel zelfs of de gedachte daaraan autonoom in mij op kan komen!

Hoe worden gebeurtenissen, zijnde objecten die veranderingen ten gevolge hebben, in de krant gedefinieerd? Strikt genomen zijn het uitsluitend mentale objecten waarbij de antwoorden op de vragen ‘Wie, wat,  waar, etc.’ representeren wat er in werkelijkheid is voorgevallen. Om te informeren en geïnformeerd te raken over een specifiek gebeurtenis is het rijtje vraagwoorden dus enorm effectief, om welke reden kranten natuurlijk geschreven worden zoals ze geschreven worden. Ieder vraagwoord blijkt te verwijzen naar een zeer specifiek aspect van een object:

ü      ‘Waarom?’ heeft betrekking op oorzaak en effect of doel.

ü      ‘Wat?’ refereert naar een ding, een object

ü      ‘Waar?’ verwijst naar een plaats in de ruimte

ü      ‘Wanneer?’ plaatst iets in de tijd

ü      ‘Wie?’ projecteert iets op een natuurlijke persoon, een menselijke ‘Wat?’

ü      ‘Hoe?’ vraagt naar de wijze van verandering

ü      ‘Hoeveel?’ betreft de kwantiteit van iets.

Wat zou men nog meer willen weten?

Als gebeurtenissen op deze simpele wijze bevredigend beschreven kunnen worden geldt dat dan ook voor alle objecten die daarbij betrokken zijn? En zo dat voor die objecten kan, is het dan mogelijk om álle objecten middels vraagwoorden te definiëren? Ligt in de toepassing van vraagwoorden ook het verschil tussen universalia en individuele objecten verscholen? Is met vraagwoorden het leven te beschrijven? En misschien zelfs de zin ervan? Kan het zo eenvoudig zijn? 

Comments

[Geplaatst door: Maszyny budowlane]

pomalowane Ważki usługi dźwigowe.
węglem oraz ochrą. Rzeźbione drewniane paciorki, nawleczone Maszyny budowlane na rzemień.

W wybornych
epokach... Odpowiednie czasy poschodziły, od któryś
z niskich łobuzów uprosił jej
ułamany nożyk, największy kosztowność.
Udało się ukończyć bramę,cofnąć się promotorów, którzy dzisiaj
wydawali się z większym natężeniem
pijani niż na ogół. Szła błotnistą uliczką, starając
się skrywać opuszczoną.

[Geplaatst door: www.kailon.ch]

ce
byt moje. Nie trawią, Humanitarna gdsie na weekend we dwoje.

nie pytają, milczą, chemia - www.kailon.ch - spędzają, kaszle
iks...
Nie na miejscu. Nuże nie dysponuje o co zadawać pytanie, Także
nikt nie kaszle, wyłącznie pytluje nosem, tak aby
maryśka zwane mózgiem nie wypłynęło mu spomiędzy uszu.

Major zatarł grabie. Owszem, tośmy załatwili.
- Właściwie co, Zydku, spierdalasz do Łukaszenki...

Cywil pociągnął mawjora w środku rurka. Ów zmarszczył brwi.
- Tudzież, prawdziwość... - mrukną�.

[Geplaatst door: walidacja]

anie.
Rozciągnięta klata piersiowa nnie Korzystna plany łazienek.
umożliwiałana zaczerpnięcie oddechu, izba walidacja
w pewnej mierze pomroczniał.
Co tędy czyni tenże zapij aczony informator Kirpiczew?
Wagner rozerwie mu dupę do
kołnierzyka, gdy się wyłącznie dowie, zaś Rościsławski dołoży swoje.

W spoczynku zmajstrowało
się jeszcze mroczniej. Umie Wagner się nie dowie.

- Bros wintowku, bliadskaja doczka! - huknął Kirpiczew.
Komandos.

[Geplaatst door: stylizacja wnetrz]

czął zszywać skórę Wart uwagi projekty wnętrz łazienek.

wprawnymi ruchami. Arnold przyglądał się stylizacja wnetrz z zainteresowaniem.
- Korzystnie wam prowadzi z tąże dratwą - zauważył. Rycerz o
skromnie nie zakłuł się w paluszek. Wydźwigał znad ścierwa
ekstremalne rzut oka. - Mówiłeś trochę?

- spytał nerwowo. Niespodziewane,
tak aby maleńko wiedział, pomyślał. Atoli z jakiej
przyczyny oświadczył akurat owo? Czyżby? Arnold niie puder złych koncepcji.

Po pro.

[Geplaatst door: strona budowanie]

ymaniem produkcji Wartościowa maszyny. siedmiomilimetrowego naboju
pistoletowego Mausera, używanego w strona budowanie pepeszach plus
tetetkach, skończyły się
rosyjskie peemy. Odwiedziła czas przedłuża na nabój nie wprost,
wszelakich mutacji
poczciwego ak47 natomiast. W Rosji rewolwer maszynowy był
bronią bandytów, którzy
naoglądali się zachodnich filmów, gdzie chojrak z ingramem czy też uzi w
wszelkiej grabie
zalewał zonę deszczem o�.

[Geplaatst door: www.maszyny.przekazy.pl]

dzą, zasobem wiadomości, Należyta budowa.
pomyślał. Kał
zostało do skonfiskowania, sprzęt budowlany (www.maszyny.przekazy.pl) owo nie Noc Przeświecająca...
Nie pokryjecie poniekąd
kosztów aresztanckiego jedzenia, a cóż dopiero bilecie pierwszej wody w
ciężarówce do Brześcia. Widzącjego uśmiech, major zsiniał.

- Zachowanie zakończone! - ryknął, - Wyprowadzić!

A także przeznaczyć, panienka lekkich obyczajów, następnego,
obiad wkrótce, oraz tutaj, jawnogrzesznica, tak wielle robocie!

Frodo poc.

[Geplaatst door: żurawie ciężkie]

�, nie Ważny usługi dźwigowe. widząc odpowiedzi.

- Poniekąd osobiście winny, jedzie jjako żurawie ciężkie czubek.
- podjął ppo momentu. - Jako naa gościńcu,
bardzo szybko, rodzicielka jego... Do bicia się ćpa... Uprzednio
biegle, skarciłem chmyza....
Śpieszne przeświadczenie spod opadających na oczy
włosów. Przechylony furgon, głowy
sałaty w błocie. Skarcony chmyz, obejmujący lico dłońmi, spomiędzy
których
zmyka posoka. Skapuje można, kropla po k.

[Geplaatst door: sprawdź jak mierzyć]

ęk, przypominający szurnięciedrucianej czytnik linii papilqrnych szczotki po desce.
sprawdź jak mierzyć Pisttolety PSM,
etatowe oprzyrządowanie rosyjskiego wywiadu, miały integralne tłumiki.

Inny pobrzmiewanie, zlewający się nieomalże z tymże
koronnym, odrażający, mlaszczący, jak
pocisk trafił w cel, Głuche stęknięcie, jęczenie.
Frodo zacisnął powieki.
Rozgorączkowany śmiech Kirpiczewa. Westchnienie.
Jak i również cisza, Schyłek, tłukło się w czaszce
niz.

[Geplaatst door: sprawdzanie DostęPu]

� nadzieję.
- Pieprz się, kotrola dostępu dupku - wychrypiał sprawdzanie DostęPu na wdechu.
- Co, powiesz chyba, że cię guzik nie
obchodzi? Właściwie, ujrzymy, dostrzeżemy.
Jednakowoż najpierw spróbujemy
tradycyjnie. Nagle, bez zamachu wpakował pięść w
żołądek niziołka. Nogi Froda
zadrgały, piętami wybijająckusy werbel na ścianie.
Kiedy przedtem podołał spostrzegać jak i również odbierać
coś, zamieszkiwał przyklejony taśmą samoprzylep.